کوفت

پیراهن نگاه مرا مکش از پشت که برمیگردم

بیخیال تمام عزیزی های مصر و یعقوب های چشم به راه

چنان در آغوش می فشارمت 

که هفتاد و هفت سال تمام باران ببارد و گندم درو کنیم...

+من ندانم اندرون «کوفت» من چه نهفته اس که هربار گفتم کوفت!

گفتند:

-ای جانم!

-درگیر کوفت گفتنتم:-D 

-دلم واسه کوفتت تنگ شده بود...